Үлкенді үлкен, кішіні кіші деп сыйлай білетін қазағым - сыйласа білетін, сыйластықты жоғары бағалайтын халық. Сыйласу - адам өміріндегі құнды дүние. Қамшының сабындай өмірде одан бағалы, одан артық қазына жоқ-ау, сірә. Себебі, ит-мысықша ырылдасып, бір-біріне көз алартып. күндесіп өту тіршіліктің сәнін кетіріп, жарқын өмірді түнек ететін бықсық түтін іспетті. Осының парқын білген қазақ халқы үлкеніне құрмет, кішісіне ізет көрсетіп, тату-тәтті, емен-жарқын ғұмыр кешкен.

Жасы кішінің өзінен үлкенді құрметтеп, кішілік көрсетіп, сыйлай білуі үлкеннің де, кішілік һәм кісілік танытқан кішінің де мерейін өсіреді. тегі, өзгеге жақсылық жасағаннан жақсылық жасағанның да, жаслағанның да бір дүниесі кеміп қалмайды, жақсылық ненің де болсын мерейтін тасытады. Ал үлкеннің өзінен кішіні іні, бауыр тұтып, ізет көрсетіп, ақ пейілін білдіруі - оның кішінің алдында кішіреюі емес, адамгершілігінің белгісі. Ол да болса әлдекімнің бағасын түсіріп, елге күлкі етпейді. Керісінше, кішіреюіңнен қоршаға нортаң адамдығыңды танып, сый-құрметі артады.

Сондықтан, әркез адамшылықтан аспай, сыйласып өмір сүруіміз керек. Сонда ғана өміріміз мәнді әрі сәнді болмақ.

#Түс жору #Жулдыз жорамал #Танымал тұлғалар #Рецептілер #қызықты мәліметтер #Әдебиет #Тарих