Баланың оғаш әрекеті үшін ата-анаға ескерту жасауға бола ма?

Балаға жөн-жосықсыз кею, жұлқылау оның тұлғалық дамуына кедергі жасайды. Ресейде нәресте туылғаннан-ақ ата-аналарына көп нәрсеге тыйым салынады. Ал Жапонияда балаға 7 жасқа келгенше мүлдем тыйым салуға болмайды. Эмоциялық тыйымдар (мысалы, ұлдарға жылауға болмайды) баланың тұлғалық дамуына терең зардабын тигізіп, ашушаң болып кетуі мүмкін. Көңіл-күйді білдіру керек, бірақ ойға қонымды жолмен. Өкінішке орай, біздің мәдениетімізде балаға оны үйретпейді. Ертеректе балаға дұрыс мінез-құлық, ізгілікті үйрете отырып қоғамда өзін-өзі ұстауды ғана емес, сезімі мен талап-тілегін дұрыс жеткізуді үйреткен. Қазір оған назар аудармайтыны өкініш туғызады.

Егер бала тәрбие жетіспеушілігі себепті өзін нашар ұстатаса, ата-анасынан баланы тыныштандыруын сұрау орынды. Бірақ жеке басын кемсітуге тырыспағаныңыз жөн. Баласының әрекеті себепті ата-анасы өзін ыңғайсыз сезінетін болар. Ал бұл уақыттағы кемсіту сөзіңіз дау тудыруы мүмкін. Жылы өйлеп, кеңес беріңіз. Немесе ата-анасы не істерін білмей, баланы тыныштандыра алмаса, оларға көмектесуге тырысыңыз. 

Егер тәрбие үрдісі жүріп жатса, араласпаңыз. Мысалы бала айғайлап, жылағанда ата-анасы үндемей, баланы жұбатуға тырыспай, тынышталғанын күтеді. Бұл да тәрбие. Егер бала жылағандықтан қалағанына қол жеткізсе, бұл үйреншікті әдет болуы мүмкін. Бұл уақытта айналасындағылардың тәрбие үрдісі жүріп жатқанын түсінгені жақсы.