Күз туралы қандай өлеңдер бар?
Қызыл шарап ... ішілместен тұр әлі,
Қыз көзінде сары күздің жыр-әні.
Ал сары күз-сағыныштың ескегі,
ал сағыныш-күзгі мұңнын ҚҰРАНЫ.
Оқылмайды бұл ҚҰРАН
Жанын қыздың түсіне алмайды ешкім...
Далада жүр қайыр сұрап бір сыған
Бақытына бас ұрар ма еді?!
...Тым кеш тым...
...Сыпырғы үні,
Сықырлаған тамшылар,
Жүректегі дертіңді кеп жаншылар
Сағынышы езіп өтер күзде де
Бақытынан басы айналған бар шығар?!
Терезеге телмірген қыз жанары
Сауысқанда сақ әніне салады
Сұлу қыздың сорлы үміті және де
Солып жатыр күзгі гүлдің сабағы...
Мәді Балсан Айыфқызы
Күз
Сұр бұлт түсі суық қаптайды аспан,
Күз болып, дымқыл тұман жерді басқан.
Білмеймін тойғаны ма, тоңғаны ма,
Жылқы ойнап, бие қашқан, тай жарысқан.
Жасыл шөп, бәйшешек жоқ бұрынғыдай,
Жастар күлмес, жүгірмес бала шулай.
Қайыршы шал-кемпірдей түсі кетіп,
Жапырағынан айрылған ағаш, қурай.
Біреу малма сапсиды, салып иін,
Салбыраңқы тартыпты жыртық киім.
Енесіне иіртіп шуда жібін,
Жас қатындар жыртылған жамайды үйін.
Қаз, тырна қатарланып қайтса бермен,
Астында ақ шомшы жүр, ол бір керуен.
Қай ауылды көрсең де, жабырқаңқы,
Күлкі-ойын көрінбейді, сейіл-серуен.
Кемпір-шал құржаң қағып, бала бүрсең,
Көңілсіз қара суық қырда жүрсең.
Кемік сүйек, сорпа-су тимеген соң,
Үйде ит жоқ, тышқан аулап, қайда көрсең.
Күзеу тозған, оты жоқ елдің маңы,
Тұман болар, жел соқса, шаң-тозаңы.
От жақпаған үйінің сұры қашып,
Ыстан қорыққан қазақтың құрысын заңы.
Абай Құнанбайұлы